Gisteren in de namiddag met de metro naar de luchthaven van Istanbul getrokken. Ingecheckt, nog wat internet gekeken, (ze hadden er gratis WIFI) en rond 18.00 lokale tijd naar de boarding area gegaan.

Turkish airlines is minder goed dan Egypt maar het kon ermee door. Met ongeveer een half uur vertraging vertrokken en vanmorgen om 4.18 met 13 minuten vertraging geland. Het voordeel van zo'n vroege vlucht is dat je geen tijd verliest aan de immigratie en douane. Op een mum van tijd was ik dan ook uit de luchthaven.

Hier geen metro of goedkope bus, maar gewoon een taxi. 7,5 euro ongeveer, een 25 jaar oude Fiat, made in India, op aardgas. Ik heb er enkele foto's van genomen, ze komen hier of op facebook.

Het hotel had ik uit de Rough guide. De traphal was erg schilderachtig maar het hotel zelf viel mee, propere kamer, gedeelde, naar Indische normen zeer propere, badkamer. Westers toilet in de orginele witte kleuren. (De witte porceleinkleur evolueert hier zeer snel naar kakbruin). Met werkende waterspoeling.

Vandaag trouwens Dewali, een van de grootste feestdagen op de Hindoekalender. Het was dus naar Indische normen vrij rustig in de stad.

Ik moet trouwens zeggen dat het allemaal minder erg was dan ik gevreesd had. Vanmorgen ben ik aan het station treintickets gaan kopen. Daar was een handige Haary die me meetroonde naar een reisagent om de tickets voor mij te boeken. Gezien ik zeer vroeg was en het reserveringskantoor van de Indische spoorwegen pas een uurtje later open ging ben ik uit nieuwschierigheid even meegelopen. Ja hoor het eerste ticket dat 855 INR (13,5 Euro) moest kosten ging in de aanbieding voor slechts 1800 INR. Helaas voor de goede man had ik thuis mijn huiswerk gemaakt en kende ik de officiële prijzen. Ik heb hen dan ook vriendelijk bedankt en ben terug naar het reserveringskantoor gegaan. Daar stond ondertussen een rij van zo'n 200 man. De bediende van de reisagent had me ook langs de rij door laten gaan, zo van : 'Kijk eens hoe lang je hier wel niet moet wachten, kan je beter een beetje meer bij ons betalen'.

Helaas had ik mijn huiswerk deze keer goed gemaakt . Loket 52 hier inMumbai is exclusief voor buitenlandse toeristen. Op veel treinen zijn er voorbehouden kwota voor buitenlanders. De andere toeristen waren nog niet op. Om 8.00 ging het loket open en kon ik beginnen om voor elk nodig ticket 1 reservatiebriefje in te vullen met telkens, naam, adres, paspoortnummer en uiteraard trein nummer (had ik gelukkig thuis ook al opgezocht). Op een uurtje had ik mijn stuk of tich ticketten helemaal tot aan de Himalaya in november. Er staan er wel een paar op W/L(de officële wachtlijst) waar ik treinen gereserveerd had waar er geen quota voor toeristen was.Maar vooral de trein voor morgen en de meeste anderen heb ik kunnen boeken. Allemaal in Airco met bedden, het zal de rest van de reis veel makkelijker maken.

Daarna ben ik dan naar de Gate of India gaan kijken,behalve wat bedelende kinderen en enkele vrouwen die een nieuwe scam bedacht hadden ('Ik wil geen geld van je maar koop me wat rijst en melk voor mijn kind'. en je dan meetronen naar een winkel die mee in de slag zit en extreem hoge prijzen aanrekent en zodra je de rug gedraaid hebt alles terug in de rekken en de buit wordt gedeeld) heb ik helemaal geen last gehad.

Namiddag ben ik dan gaan wandelen en het Prince of Wales ( Chaptarai Shivaj) museum bezocht, het ligt zowat tegenover mijn hotel.

De eerste indrukken van Indië zijn dus zonder meer positief. Morgen nolg een dagje wandelen in Mumbai en dan 's avonds de nachttrein naar Aurungabad.

Meer nieuws over enkele dagen dus.